اینجا خانه عاشقان دلباخته است  .واین سفره مهر ومحبت . ببین چه بی تکلف اما زیباست .

بیا ازاین قفس بپریم . بیا ازاین دام برهیم . بیا ازاین حصار بگذریم . بیا دستم بگیرو مرا ازاین غصه ها برهان . بیا کمر به عشق بندیم و چیز دگر نبینیم . بیا هیمه عاشقی را آتش زنیم تا جز من وتو همه چیز را بسوزاند . بیا از این قفس بپریم . بیا ازاین دام برهیم .
واما
بیا خانه کوچکمان را آراسته به نوای نیوا کنیم . بیا میهمانی شبانه ای از دوستان به پا کنیم . بیا دست به دست در خانه دوستان فریاد یا محبتا کنیم . بیا شانه به شانه توی کوچه قهقهه مستانه رها کنیم . بیا تا گل برافشانیم و دلها را بسوزانیم که ما عاشق شدیم و به کسی هم ربطی نداره . بیا بساط خود برچینیم وشهرها را درنوردیم . به دنبال کلبه ای از پر .بالشتی از مهر و زیراندازی از برگ باشیم و لب برلب جوی آب بنشینیم و گذر عمر ببینیم . !!! بیا چشم در چشم خورشید اندازیم تا خاموشیش را ببینیم و زیرنور ماه ازخاطرات خود بگوییم تا که ازخواب بیدار شویم و ببینیم ازقفس پریده ایم .