آن حی دادار که همه چیز از آن اوست و دارای داراست میداند چه می کند وتنها کسانی نگران تقدیر خود و عزیزانشان هستند که یا هیچ یا کمتر به او اعتقاد دارند واو را حی نمی دانند. من نیز احساس میکنم جزء آن گروهها شده ام . روز به بروز برنگرانیهایم افزوده می شود و سؤال همیشگی که آخر چه میشود . باید چه کنیم ذهنم و ... را بیشتر مشغول میکند . ازیک سو عشق ودلبستگیم و شاید ذره ای شرفم واز سویی  خواسته های نفسانیم با هم به جنگ برخواسته اند و میدانم در نهایت قربانی این جنگ خودم هستم . عشقم ، دلبستگیم ،شرفم میگوید خوشبختی باید ازآن او باشد که در وجود تو نیست . هوسم ،نفسم میگوید او از آن من است برای همیشه . وجدانم می گوید تو لایق نیستی . احساسم می گوید خودش خواسته پس هستم . حالا می فهمم مجنونان خیابانی چگونه دیوانه شدند .