گاهی حرفی چنان بردلی زخم میزند که چون ویرانه ای در شهری زیبا نمایان است . حرفها همه بر دل نمی نشیند می آید می ماند و پاک می شود . برخی حرفهای دلپسند زیبا چنان دل را  جلا می دهد که دل گوشه ای برایش باز می کند که اورا در خود جای دهد تا همیشه درکوران غصه هابه اورجوع کند و کمی جلوه گیرد . برخی حرفهای تلخ نیر چون نیشدری چنان بر دل زخم می زند که دل نقطه سیاه خود را به می دهد تا سکنا گزیند و آرام شود . وآن نقطه لکه سیاه دل می شود که همیشه بار سنگین دل است که از گوینده سخن به دوش می کشد . من باحرف نسنجیده ام  لکه سیاه را در دل پاک و سپیدت ایجاد کردم و اکنون این تویی که باید عذر خواهیهایم را قبول کنی و در زدودن آن یاریم دهی . هرچند دیگر دیر شده . گفتی نمی سیناسیم . میگویم ؛اگر نمی شناختمت دست کم برای از دست ندادنت سخنی که چنین آزرده ات کند نمی گفتم . پس می شناسمت . می دانم که مرانیز می شناسی . اکنون نیز می دانم که مرا یاری خواهی کرد تا ... چه بگویم حق چنین گفتنی را ندارم . که دل از آن توست .