میخواستم از غصه هام بنویسم . پیامکت چنان گل خنده را برلبان خسته ام گشود که همه ی غمها فراموشم شد . آره . اول خودمون میریم سفر . بعد میریم خونه داری می کنیم . سفر ما دوره !  توسفر نمیشه خوب همو ببینیم آخه سرگرم سفر   می شیمو آداب سفر . اما تو خونه داری من فقط به تو می اندیشم که مبادا خوابم ببره و تو بیدار بمونی . کلید و کلیدداری برا بیخانمانها نعمتیست . بعضی کلیدها بی دقدقه هستند . کی میشه یه خونه با دو کلید باشه . یکیش دست تو دیگریش دست من . دیگه هم فکر این نباشیم که باید کلید پس بدیم . البته تو این دنیا همه کلیدها پس دادنیست . پس امیدوارم از کلیدهای خونه های اون دنیا داشته باشیم که پس ندادنیست . وقتی زیاده خواه می شم خودمو سرزنش می کنم که ؟؟
میگم آ ! نکنه این روزا که من زیاد خواب می بینم این جریان کلید و اردو هم خواب باشه و خیال . آخه اونقدر زود تموم میشه که نمیشه باور کرد عقربه ها دور زده باشند . فقط از یه چیز مطمئنم  . اونم اینکه تو این ساعات کمتر خیسی چشمامو حس میکنم وبیشتر گرمای وجودت تن منو جلا میده و رؤیاهای منو نقش جدیدی میبخشه . آره درست میگی . : سرتو بذار روشونه هام آروم بگیره . بذار تا آروم دل بیتابت بگیره . بهم نگو از ما گذشته دیگه دیره . حتی من از شنیدش گریه ام میگیره .. یا : بذار روسینه ام سرتو. بذار تا سیر نگات کنم بوبکشم پیرهنتو . حالا می گی چیکار کنیم .؟؟!