هواسرداست . ازظهردلم تمنای گرمی توراطلب می کرد. تاکه پاسخ گرفت وگرمی وجودت را درسردی هواحس کرد. شادودلخوش ازهمراهیت بیتو به کلبه خیس خورده ام بازگشتم .به گفته هایمان می اندیشیدم . چه گفتیم .چراگفتیم . آخرهمه تفکرم این شدکه خواست خداتغییرپذیرنیست پس همه چیز رابه خدا واگذاشتم که .. لحظاتی کوتاه در افکارم آمد که فرداچگونه خواهد گذشت که پیامی شالوده ذهنم را درهم ریخت . نه ازغصه . نه ازعصبانیت .نه از حسادت .نه از تنهایی آخرش . از اینکه چرابعدازحرفهای ساعتی پیش وچرا... ؟ تو کارخدانمیشه خیلی دست برد .اون اوستاکریمه .میدونه بایدباکی چیکارکنه . اماباید بدانی من خودراآماده کردم درهرزمانی بگویی چشمم رابه خواست خود ببندم . باید بدانی منتهای آرزویم سعادت توست هرچنددردست من نیست . بایدبدانی من بایداینچنین باشم . آزمون وخطادراین بازی خطاست .تسلیم واقعیت هم یک ضرورت است . هر تسلیمی اسارتی داردکه بایدتحمل کرد . هرگزفکرنکن که بایدخودراقربانی پیوندی گسستنی کنی .البته پیوندها یک ظاهرداره ویک باطن . دیگه چی بگم که نگفته باشم .