هر کس برای خود راحت جانی دارد . یعنی پناهی دارد . یعنی هم رازی دارد . یعنی اوست که آرامش می کند . اوست که دلداریش می دهد . اوست که طعم شیرین زندگی را به او می چشاند . اوست که جانان اوست . من اکنون راحت جان طلبم وز پی جانان بروم . تو آرامش منی . تو آسایش منی تو امید منی و تو ....