خسته ام . خسته از خودم . خسته از نداشته هایم . خسته از داشته های نزدیکم. خسته از شبهای بلند . یلدا . این نیز برخستگیم افزوده . رسمی کهن که فقط برای آنانی نشاط آموراست که اهل عشقند و از دل بی خبر . یلدا شبی طولانی با تفاوت یک دقیقه که مطابق شده با یک عمر . تصور طولانی بودن این شب خود آزار دهنده است . بیشتر در سکوت . بیشتر در دوری و بیشتر در تاریکی . خسته ام . تپش قلبم می گوید خسته ام . لرزش دستهایم می گوید خسته ام . خسته ام خسته.....................خضصذتادصاصثخاشسدتصثذدئشماصثخکنهصذ هصئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئئ

روزی که عشق رو تقسیم می کردن من دیر رسیدم . چیزی نپرسیدم که حق من کجاست . سربه زیرو غمگین اومدم روزگار سپری کردم . سالها گذشت . گذشت و گذشت . روزی یادش اومد که منم حقی داشتم . منم به محل تقسیم سر زدم ولی دیرتر . آخه اون روزا گرفتار عشق دیگه ای بودم . دنبال خود فروشی بودم . خب نخرید .ازخیلیهارو خرید گرونم خرید . ولی از من نخرید . منم اومدم با هرچی سرراهم بود ساختم و سوختم . این آخریها یه چند باری گفتم چی میشه به منم نگاه کنی . باورم نمی شد شاید نگاهم کنه . خواسته ام برا خودم عجیبو غیر ممکن بود . ولی شد . سهم منو از عشق داد. خسارت مدت تاخیرشم داد . چه عشقی . یه جوری داد که فکرشم نمی کردم . یه عشقی که الآن که مینویسم باهامه . اون از دنیا می گه من از اون . همه دنیام شده اون . یه لحظه خارج از ذهنم نیست . ولی هنوز بلد نیستم عشق بازی کنم . هنوز نگاهم عاشقانه نیست . هنوز قدر این عشقو نمی دونم میترسم چشم باز کنم ببینم از دست دادمو باز چیزی ندارم . حالاتا فردا ... تو میگی چی میشه ؟؟؟

امروز از صبح یه غم سنگین رودلم نشسته و آزارم میده . هزاران فکر از مخیله ام خطور کرده و هیچکدوم مشکل گشا نبوده . یه جمله چهار حرفی یه عکس العمل چند ساعته داشته و یه تخریب روحی شدید . که چی شد که این شد . خودمو نمی تونم راضی کنم َکه این یه اشتباه بوده ولی نمیتونم قبول کنم که این یه حرف حساب بوده . کمبود یه کلمه سه حرفی تو جمله چهار کلمه ای زندگی رو بی رنگ میکنه . این چه روزگاریست . انسانها چه انتظاراتی از هم دارند . گاهی می فهمیم اشتباه کردیم ولی حاضر نیستیم عذرخواهی کنیم و طلب بخشش کنیم تا اینکه اونی که خوبتره میگه ببخش که آزارت دادم . بعدش دیگه خلع سلاح می شی ومی مونی چیکار کنی . راستی این ظرفی که لیلی از مجنون شکسته جریانش چی بوده . اونم جلو یه جمع هم محلی . مجنونی که با یه قهر کوچیک و کمتر از نصف روز عاشقیش یادش بره برای لای جرز دیوار خوبه باید فکری  برا خودت برداری عزیز دلم ....

بمیرم برای این وبلاگ غریب که هیشکی بهش سر نمیزنه اگرم میزنه محلش نمیده . هیشکی منو دوست نداره یعنی این . البته هرچیزی دلزده میشه . خب اینم ازاون دست چیزاست .دل نوشته خیلی سخت نوشته می شه ولی راحت خونده می شه . دیر از دل برمیاد ولی زود از دل میره . براهمین میگن اگه دلت گرفت بنویس . فقط بنویس منتظر خواننده نباش. بمیرم برا غریبیت افسوسم ...

سالهای سال بود که باکلمه افسوس زندگی سپری می کردم.دلم می خواست تابلوهای بزرگ بسازم ودر جای جای خانه ام نصب کنم . افسوس . آنچه در درونم بود و آنچه در برون به من دادند جز کلمه افسوس تصلی بخش دلم نبود . تا تو آمدی . توآمدی و آنچه در درون بود باآنچه در تو بود یکی شد .باورم شدکه دیگرافسوسی دردلم نقش نخواهد بست . اما باید همچنان با افسوس باشم و در وصال تو بسوزم . این طرف عشقی خاموشو مرده باهمه نابرابریهای عاطفی و آن طرف عشقی خدادادی و سوزان باهمه هماهنگی با اندیشه ام . حالامیفهمم که تو هم گرفتاراین افسوس شدی . خود درقفس بودم که توراهم گرفتار کردم . برای رهاشدن خودم دامن تو را به دستم گره زدم . چه کنم همه آرامشم لحظاتیست که در کنارمی . احساس دلتنگیم لحظه ای پس از دورشدنت قلبم را می فشارد . اما افسوس وهنوز افسوس .نه یارای رسیدن به تو ونه امکان بریدن از آن.

هواسرداست . ازظهردلم تمنای گرمی توراطلب می کرد. تاکه پاسخ گرفت وگرمی وجودت را درسردی هواحس کرد. شادودلخوش ازهمراهیت بیتو به کلبه خیس خورده ام بازگشتم .به گفته هایمان می اندیشیدم . چه گفتیم .چراگفتیم . آخرهمه تفکرم این شدکه خواست خداتغییرپذیرنیست پس همه چیز رابه خدا واگذاشتم که .. لحظاتی کوتاه در افکارم آمد که فرداچگونه خواهد گذشت که پیامی شالوده ذهنم را درهم ریخت . نه ازغصه . نه ازعصبانیت .نه از حسادت .نه از تنهایی آخرش . از اینکه چرابعدازحرفهای ساعتی پیش وچرا... ؟ تو کارخدانمیشه خیلی دست برد .اون اوستاکریمه .میدونه بایدباکی چیکارکنه . اماباید بدانی من خودراآماده کردم درهرزمانی بگویی چشمم رابه خواست خود ببندم . باید بدانی منتهای آرزویم سعادت توست هرچنددردست من نیست . بایدبدانی من بایداینچنین باشم . آزمون وخطادراین بازی خطاست .تسلیم واقعیت هم یک ضرورت است . هر تسلیمی اسارتی داردکه بایدتحمل کرد . هرگزفکرنکن که بایدخودراقربانی پیوندی گسستنی کنی .البته پیوندها یک ظاهرداره ویک باطن . دیگه چی بگم که نگفته باشم .